English and Turkish synopsis and director's note (Türkçe sinopsis ve yönetmen notu aşağıdadır)
THE VISITOR
Synopsis: “Some say about the fate of any girl ‘like mother, like daughter’. But, Mum, I swear to God that my little girl’s fate will be nothing like mine.” -Nur Ten years after being thrown out of her parental home, Nur hears that her mother is at death’s door. Taking her young daughter with her, Nur hurries back to her father’s world to see, and reconcile with her mother before it is too late. While the universal theme of mother-daughter relationships lies at the centre of the film, this is underpinned by an allusive subtext of incest, one of most common but least addressed social problems in Turkey. The individual stories of the family members combine with a sense of hope fuelled by tragedy to paint a portrait of the socially disconnected.
Director’s Note: As an independent filmmaker and seasoned producer-director, I attach more importance to the concept of a filmmaking vision than specifically to a producer’s view.Seven years ago I described my previous film, Hazan Mevsimi (A Fairground Attraction), as a story of the socially disconnected. In a sense, this is also true of my new film, The Visitor. However, what I would add to give a more rounded picture of the film is the idea of hope built on tragedy, as referred to by Hungarian director, Béla Tarr.While the universal theme of mother-daughter relationships lies at the centre of the The Visitor, I also deal with the widespread problem of incest as a subtext. I should make the point that my approach to filmmaking is no different from my approach to life. That is to say, if cinema is not based on humanity, and does not have at its core humanity and the unfathomable corridors of the human soul, then it amounts at best to a piece of celluloid or video tape.Art, for me, is a personal adventure; and if it must incorporate a social aspect, this could be at most to help in some small way to liberate audience perceptions from conventional patterns and to open up new horizons. I see the idea of new horizons as having many dimensions. It covers all the values that make us human, all doors free of dogma, and at the same time as a spiritual meaning the Sanskrit mantra, ‘Om mani padme hum’. In short, opening up new horizons could be defined as contributing to the process of a person genuinely knowing him/herself.Atlanta Film is the successor to Çan Film, a production company founded 25 years ago. Besides taking on various commercial visual projects, the company has so far produced 10 documentaries by Mehmet Eryılmaz, in addition to three dramatic documentaries and two full-length fiction films.
MİSAFİR
Sinopsis: “birileri ; kızların kaderi annelerinin kaderine benzermiş derler, bak anne burada Allaha and içiyorum ki, benim kızımın kaderi benim kaderime benzemeyecek” -NUR Yıllar önce babaevinden kovulan Nur, on yıl sonra annesinin ölüm döşeğinde olduğu haberini alır. Küçük Kızını da yanına alarak acilen baba diyarına gider, amacı dünya gözüyle annesini görmek ve helalleşmektir. Film evrensel bir tema olan anne kız ilişkisini ölüm teması çevresinde merkeze alırken, ülkemizde de yaygın olan aile içi cinsel taciz meselesini de alt hikaye bağlamında gündemine alır, Filmin genelinde birbirlerine alt bağlarla bağlanan aile fertlerinin hikayeleriyle “trajediden beslenen bir umut” duygusuyla, tutunamayanların hikayesi anlatılır.
Yönetmen görüşü: Bağımsız bir sinemacı olarak, ve kendi filmlerinin yapımcılığını da üstlenen bir yönetmen olarak, özel bir yönetmen görüşünden çok bir sinemacı görüşü kavramını önemsiyorum(“Hazan Mevsimi” filmi için kısaca “Tutunamayanların Hikâyesi” diyebiliriz.) demiştim 7 yıl önce “tutunamayanların hikayesi” bu yeni filmim için de geçerli bir kavram, üzerine sadece bela tarr’ın dediği gibi “trajediden beslenen umut” kavramını ekleyebilirim. “MİSAFİR” filminde evrensel bir tema olan anne kız ilişkisini ölüm teması mihverinde merkeze alırken, ülkemizde de yaygın olan aile içi cinsel taciz meselesini de alt hikaye bağlamında ele alıyorum. Sinema anlayışımın hayat anlayışımdan ayrılmadığını söylemeliyim. ‘Temelinde insan olmayan, merkezine insanı ve onun bilinemez ruhunun dehlizlerini yerleştirmeyen bir sinema, olsa olsa bir pelikül veya video bant parçası olabilir bence.”Sanat benim için kişisel bir serüvendir ve mutlaka sosyal bir yönü olacaksa, bu da olsa olsa insanın algısını alışkanlıklardan birazcık da olsa kurtarmak ve önüne yeni ufuklar açmak olabilir. Yeni ufuklar benim için çok yönlü bir kavramdır; insanı insan yapan tüm değerleri, tüm doğmalardan uzak kapıları ve aynı zamanda spiritüel anlamda “amentü”yü ve “om mani padme hum”u da içerir. Kısacası, yeni ufuklar için ‘insanın kendini tanıma serüvenine bir katkı’ diyebiliriz.